Fethiye Ticaret ve Sanayi Odasý firmasýnýn iletiþim bilgilerine (telefon, email, faks, web sayfasý, konum, firmatanýtýmý, adres, yetkili vd.) bu sayfadan ulaþabilirsiniz. Firmaya (0252) 614-1115 numaralý telefondan yada infofto.org.tr adresinden ulaþabilirsiniz. Firma Muðla / Fethiye þehrinde olup Taþyaka Mah. 144.Sokak No:119/1 Fethiye / MUÄžLA adresinde bulunmaktadýr. Yandaki haritadan firma konumuna ulaþabilirsiniz. Enlem Boylam bilgilerine ulaþamadýðýmýz firmalarýn konumu adresten bulunduðu için tam olarak konumu yansýtmayabilir. Firma tanýtýmý; Sivil toplum örgütlerinin cemiyet hayatýnda çok aktif hale geldiði dönemimizde, geliþmiþ devletler sivil toplum örgütlerinin önemini kavrayarak görevlerinin büyük bir kýsmýný sivil toplum örgütlerine devretmiþlerdir. Dünya milletlerinin tarihi seyirleri ve geliþim süreçleri incelendiði zaman sivil toplum örgütlerinin toplumun kültürel deðerleri doðrultusunda oluþtuðu,  ve toplum hayatýný derinden etkilediði görülmektedir.Tarihi süreç içerisinde Türk sosyal hayatýný derinden etkileyen sivil örgütlerin baþýnda Ahilik teþkilatý gelir.Kardeþim manâsýna gelen Ahilik, 13. yüzyýlda Anadolu`da yaþayan Türklerin, esnaf ve sanatkârlarýnýn birliðini, çalýþma esas ve usullerini teþkil eden, sosyo-ekonomik bir Türk kurumudur. Akýl, bilim, ahlak ve çalýþma prensiplerine dayanan Ahilik teþkilatý, yüzyýllarca karþýlýklý dayanýþma, sevgi, saygý, hoþgörü ve adalet bilincini taþýyan  esnaf ve zanaatkâr yetiþtirmiþ ve Ahî birliklerinden yetiþen sanatkarlar dünya çapýnda kabul görmüþlerdir. Tüketicinin korunmasý, kaliteli üretim, standartçýlýk, bankacýlýk, gibi kavramlar, 13. yüzyýlda Ahilik teþkilatý aracýlýðýyla Anadolu ticari hayatýna yerleþmiþ ve esnafýn üzerinde önemle durduðu hususlarýn baþýnda yer almýþtýr. Mesleðinde ehliyet sahibi olmayanlara asla ustalýk icazeti  verilmemiþ, üretici ve tüketici arasýnda hakkaniyet ölçüsüne dayanan kaynaþma saðlanmýþtýr. Çalýþanlarýn haklarý korunarak, esnaf ve zanaatkarlar arasýnda, çýrak, kalfa ve usta hiyerarþisi oluþturulmuþtur. Çalýþma hayatýnýn yaný sýra sosyal hayatýn geliþmesine katký saðlayan Ahi teþkilatlarý, barýþta devletine eðitimli asker hazýrlamýþ, onlarýn her türlü savaþ teçhizatýný üretmiþtir. Ahilik sadece iktisadi hayatý yönlendiren bir kurum olmanýn ötesinde, temelinde vatan ve millet sevgisi bulunan, Türk milletine has sosyo-ekonomik bir sistemdir.Ahîlik teþkilatýnýn Osmanlý Devletinde Lonca Teþkilatý olarak teþekkül ettiðini görmekteyiz. Lonca teþkilatý temel olarak Ahîliðin baþka bir ad altýnda faaliyetini devam ettirmesinden baþka bir þey deðildir.Loncalarýn iki ana gâyesi vardýr: 1) Lonca mensubu sanatkâr, esnaf arasýnda sosyal eþitliði ve dayanýþmayý saðlamak. 2) Meslekî faaliyetin uygulanýþýný düzenlemek ve denetlemek.Kendi içinde sýký bir disiplinle teþkilatlanmýþ olan loncalar, bu özelliði ile devletin piyasa kontrolünü kolaylaþtýrýyorlardý. Ayný esnaf grubunun baðlý olduðu loncalarýn içinde rekabetin yasaklanmýþ olmasý, kaynaklarýn ihtiyaçlar dâhilinde kullanýlmasý, kaynak israfý, karaborsa ve fâhiþ fiyat artýþýna mâni oluyordu. Devletle sýký irtibatý olan loncalar, hükümet tarafýndan teftiþ edilebiliyordu.Esnaflar, baðlý olduklarý lonca heyetinin sýký bir denetimi altýndaydý. Ustalarýn hammaddelerini nereden, nasýl ve ne evsafta alacaklarý loncalar tarafýndan düzenlenmekteydi. Lonca üyeleri arasýndaki eþitliði bozmamak temel gayeydi. Tüketiciyi de korumak göz önünde tutulurdu. Üretilen mallarýn fiyatlarýnýn nisbetini loncalar denetlerdi. Denetimden geçen mal damgalanýr ve pazara sunulurdu. Bozuk mal çýkaran esnaf cezalandýrýlýrdý. ?Pabucu dama atýldý.? deyimi buradan kalmadýr. Düþük kaliteli mallar da fakirlere daðýtýlýrdý. Çýraklarýn mesleðe girmeleri, meslekte ilerlemeleri ve yükselmeleri, loncalarýn koyduðu kâidelere ve âdete baðlýydý. Lonca mensuplarý arasýnda rekabet yasaktý.Görünüþte iktisâdî müesseseler olan loncalar, iç yapý îtibâriyle cemiyette hâkim olan bâzý ahlâkî kâideleri, müeyyideleri ile esnafýn kendi kendine tatbik ettiði müesseselerdir. Loncalarda bulunan iþ ahlâkýnýn temelinde, otoriteye ve geleneklere baðlýlýk, el iþçiliðine hürmet, kanaatkârlýk, meslek sýrrýný saklamak gibi prensipler yatmaktaydý.Osmanlý Devletinin son zamanlarýnda, sanayileþme hareketlerinin ve fabrikalaþmanýn baþlamasý neticesinde el sanatlarý giderek önemini kaybetti. Ýttihat ve Terakki Fýrkasýnca 1913 tarihînde loncalar kaldýrýldý.Cumhuriyet döneminde ise 2 Mart 1924 tarihli 99 sayýlý Resmi Gazete?de yayýmlanan Ticaret ve Sanayi Odalarý Kanunu?yla Lonca Teþkilatý, bu dönemde de Esnaf ve Sanatkâr Odalarý þeklinde baþka bir ad altýnda faaliyetine devam etmiþtir. Günümüzde de bu faaliyetine devam etmektedir.Osmanlý ekonomisinin 19. yüzyýlda girdiði geliþme sürecinin göstergelerinden biri de ticaret odalarýydý. Ýç ve dýþ ticaretin geliþmesi yolunda hizmet veren ticaret odalarýnýn kurulma giriþimi, Abdülaziz döneminin (1861-1876) son aylarýnda gündeme gelmiþtir. Fakat Dersaadet (Ýstanbul) Ticaret Odasý ancak 1882`de faaliyete geçebilmiþtir.Dersaadet Ticaret Odasý öncesinde Osmanlý ülkesinde benzer bir kuruluþ olarak Ticaret ve Ziraat Meclisi bulunuyordu. 25 Haziran 1875 tarihli bir kararname ile bu meclisin ziraat, sanayi ve ticaret alanlarýndaki görevleri belirlenmiþ, Meclis`e Ziraat ve Ticaret Cemiyetleri kurma görevi verilmiþtir. Bir süre sonra bu meclis feshedilmiþ, görevi yeni oluþturulan sanayi, ticaret ve ziraat müdürlüklerine devredilmiþtir.Türkiye`de ilk ticaret odasý, 1870 yýlýnda kendi ülkesine ihracat yapan bir Fransýz firmasýnýn özel gereksinimine yanýt vermek üzere, Ýnebolu`da kurulmuþ, ancak ekonomik ve yasal dayanaktan yoksun olan bu kuruluþ bir süre sonra daðýlmýþtýr. Ayný yýlda Avusturyalý ve Macar tacirlerin çýkarlarýný gözetmek üzere Ýstanbul`da Avusturya-Macaristan Ticaret ve Sanayi Odasý kurulmuþtur. Ticaret alanýndaki bazý boþluklarý doldurmak amacýyla 1876 yýlýnda Ticaret ve Ziraat Bakanlýðý kurulmuþtur. Bakanlýða baðlý Ticaret ve Ziraat Meclisinin desteði ile bir Ziraat ve Ticaret Derneði açýlmýþtýr. 1800`lerde hýzla geliþen Avrupa tekstil endüstrisinin pamuk gereksiniminin bir bölümüne yanýt veren Çukurova`da dýþarýya gönderilen pamuðun ihraç iþlemlerini yapacak ve Avrupa?daki benzerlerinin iþlevlerini görebilecek bir örgüte duyulan lüzumun bir sonucu olarak, Tarsus Ticaret ve Sanayi Odasý kurulmuþtur (1879). Ülkemizde resmen örgütlenen ilk oda ise Ýstanbul Ticaret Odasý`dýr. Yukarýda da belirtildiði üzere, Ýstanbul Ticaret Odasý, Ticaret ve Ziraat Bakanlýðý`nýn giriþimiyle 1882 yýlýnda açýlmýþtýr.Ticaret ve sanayi odalarýna iliþkin, ilk yasal düzenlemenin yapýldýðý 1910 yýlýna dek odalar, Ticaret ve Ziraat Bakanlýðý`nýn buyruðu ile Ticaret, Ziraat ve Sanayi Odalarý adý altýnda örgütlenmiþlerdir. Bu dönemde Trabzon(1884), Muðla (1885), Ýzmir, Antalya ve Mersin (1886), Balýkesir, Bursa (1889), Adana (1884), Eskiþehir (1895), Kayseri, Siverek (1896), Giresun,Antep (1898), Fethiye (1901), Bafra(1903), Isparta (1905), Bartýn (1906), Samsun (1907), Manisa, Silifke ve Sivas (1908) Odalarý kurulmuþtur.31 Mayýs 1910 tarihinde yayýnlanan Ticaret ve Sanayi Odalarý Nizamnamesi ile ziraat odasý bünye dýþý býrakýlmýþ, ticaret ve sanayi odalarý yalnýz ticaret ve sanayi mensuplarýnýn örgütü durumuna getirilmiþtir. Tüzüðün örgütlenme açýsýndan getirdiði yenilik yöneticilerin odaya üye tüccar ve sanayiciler tarafýndan seçimle iþbaþýna getirilme imkânýdýr. Tüzüðün yürürlük süresi içinde Afyon (1910), Çorum (1911), Ýzmit (1913), Kýrþehir, Ödemiþ (1914), Bayburt (1915), Zonguldak (1919), Edirne, Elazýð (1920), Milas (1912), Ceyhan, Erzurum, Kilis (1922), Aksaray, Niðde, Burhaniye, Çankýrý, Artvin, Çanakkale, Fatsa ve Ýnegöl Ticaret ve Sanayi Odalarý (1923) kurulmuþtur.Örgütsel açýdan en önemli geliþme 22 Nisan 1925 tarih ve 655 sayýlý Ticaret ve Sanayi Odalarý Yasasý ile saðlanmýþtýr. 655 sayýlý yasa ve bu yasaya istinaden yürürlüðe konulan tüzük, odalarýn kuruluþ ve iþleyiþlerini belirli ilkelere baðlamýþtýr. Yasanýn getirdiði diðer önemli yenilik, odalarýn tüzel kiþiliðe sahip mesleki kuruluþlar olduðunun kabul edilmesidir. Yasa, ticaret ve sanayi ile uðraþanlarýn odalara girmesini zorunlu tutmuþtur.18.11.1943 tarihinde çýkartýlan 4355 sayýlý Ticaret ve Sanayi Odalarý, Esnaf Odalarý ve Ticaret Borsalarý Yasasý, 655 sayýlý yasayý yürürlükten kaldýrmýþtýr. 4355 sayýlý yasa, odalardaki organ sayýsýný üçe çýkartmýþtýr. 25.04.1949 tarih ve 5373 sayýlý Esnaf Dernekleri ve Esnaf Dernekleri Birliði Yasasý, esnaf niteliðindeki küçük tacir ve sanayicilerin odalardan çýkýp, dernek kurmalarýný saðlamýþtýr. 8.3.1950 tarih ve 5590 sayýlý yasa ile odalar, borsalar ve birlik bugünkü durumlarýný kazanmýþlardýr.1943 tarih ve 4355 sayýlý yasa yürürlüðe girinceye dek ticaret ve sanayi odalarýnýn bir þubesi olarak kurulan ve çalýþan ticaret borsalarý, bu yasayla birlikte ayrý birer tüzel kiþilik þeklinde örgütlenme imkaný bulmuþlardýr. 5590 sayýlý yasayla bugünkü düzenine kavuþan borsalar da hýzlý bir geliþme ortamý bulmuþlardýr. Zaman içinde üyelerinin hak ve menfaatlerini daha iyi temsil edebilmek için tek bir çatý altýnda toplanma ihtiyacýný duyan oda ve borsalar, 8 Mart 1950 tarihinde 5590 sayýlý TOBB Kuruluþ Kanunu`nun yürürlüðe girmesinden sonra mevcut 32 ticaret ve sanayi odasý, 8 ticaret odasý, 1 sanayi odasý ve 20 ticaret borsasýnýn temsilcileri bir araya gelmek suretiyle 7 Þubat 1952 tarihinde Türkiye Odalar ve Borsalar Birliði`ni kurup faaliyete geçirmiþlerdir.FETHÝYE TÝCARET ODASI  (1901)Fethiye Ticaret ve Sanayi Odasý, Meðri Ticaret ve Sanayi Odasý ismi ile (1317) 1901 yýlýnda Yorgu Lazaridi, Gulu Gudren, Güzeloðlu Vangel, Ýbrahim Efendi, Çeþmeli Osmanbey, Dr. Vasilaki, Nuhzade Kamil Efendi, Hacý Halil Efendi, Hacý Mehmet Efendi, Saatcý Giritli Hasan Raþit Efendi gibi o zamanýn tacirleri tarafýndan kurulmuþtur. O yýllarda önemli ihracat ve ithalat merkezi olan Fethiye`nin iç ve dýþ ticaret hâkimiyeti Türk asýllý tacirlerde bulunduðu halde nedense Oda yönetiminde Rum tacir ve memurlar görev almýþlardýr.29 Ekim 1923 tarihinden sonra Fethiye Ticaret ve Sanayi Odasý azýnlýklarýn hakimiyetinden kurtulmuþ, 65 adet üyenin kayýtlý olduðu Fethiye Ticaret ve Sanayi Odasý yönetimi Türk tacir ve sanayicilerin eline geçmiþtir. 1955 yýlýnda sanayici üyelerin Ege Bölgesi Sanayi Odasý? na kayýt olmalarý nedeniyle Fethiye Ticaret ve Sanayi Odasý faaliyetlerine Fethiye Ticaret Odasý olarak devam etmiþtir.Odamýzýn Türkiye?de kurulmuþ olan  ilk beþ ticaret odasý arasýnda olmasý ile dikkat çekmektedir. 1901 tarihli Meðri Ticaret Odasý` nýn mührü eski baþkanlardan Merhum Baha Þýkman`ýn ailesince muhafaza edilmektedir. Oda`nýn 1940 yýlýnda sahip olduðu binasý, 1957 yýlý depreminde yýkýlmýþ, tüm Fethiyeliler gibi bu depremde Fethiye Ticaret Odasý? da büyük zarar görmüþtür. Odanýn ilk üyelerine iliþkin belgeler ve bilgiler 1957 yýlýnda yaþanan 7.1 þiddetindeki Fethiye depremi ve onun ardýndan 07.01.1962 tarihinde Oda binasýnda çýkan yangýn sonucu zayi olmuþtur. Söz konusu belgeler Fethiye?nin ticari hayatýna ýþýk tutabilecek pek çok bilgiyi de içinde barýndýrdýðýndan ne yazýk ki Fethiye?nin ekonomik tarihi ve Odanýn kurumsal hafýzasý yaþanan bu iki talihsiz olayla silinmiþ ve kül olmuþtur. Oda`nýn kendi mülkü olan Atatürk Caddesi? nde yer alan üç katlý binasý Ali Kemal KARADENÝZLÝ` nin baþkanlýðý zamanýnda yapýlmýþtýr.Fethiye Ticaret Odasý 01.01.2008 tarihi itibariyle imalat sektöründe faaliyet gösteren üyelerine doðrudan Fethiye? de hizmet verebilmek amacýyla Fethiye Ticaret ve Sanayi Odasý unvanýný tekrar almýþtýr.

• Fethiye
• Ticaret
• Sanayi
• Odasý